Naim Kandemir

Naim Beyi ve eşi Sema hanımı yaklaşık 10 yıl önce Adana’da tanıdım; kitapkurdu diye küçük bir cafeleri vardı. Bir hafta sonu evde olmaktan sıkılınca elime birkaç Negatif dergisi(Duygu Asena'nın bir zamanlar çıkardığı dergi) alıp dışarı çıkmış ve dergileri okumak üzere Kitapkurdu’na oturmuştum. Zamanla Naim Bey ve hakiki Adanalı olan eşi Sema hanımla sık görüşmeye başladık. Bir süre sonra Naim Beyler aniden Adana’yı terk edip Cafelerini Ankara’ya Selanik caddesine taşıdılar. Aşağıda verdiğim şiiri adanasanat.com aktif iken gerçekte Samsunlu olan Naim beyi Adanalı Şairler kategorisine alıp yayınlamıştık.

Karşılaşırsak Yıllar Sonra

Karşılaşırsak yıllar sonra
(Bilirim bu karşılaşma
umulmadık şehirde ve
zamanda olacaktır)
Tek isteğim bulabilmektir yüzünde
O yürek yeşerten gülüşünü
Unuttum sanma
Bir de gözlerini isterim
Eskisi gibi derin

Günlerin mirası
Alnımdaki çizgiler
Çoğalmış olacaktır karşılaştığımızda
Bacaklarım bildiğin gibi
Eski çevikliğinde
Bıyık bırakmış olursam şaşırma
Hiç bıyıklı görmedin beni

Varsa yeni şiirlerim
Çıkarıp koynumdan veririm sana
İleride "nerdedir şimdi" diye merak edersen
Nerde olduğumu
Söyler şiirlerim sessizce

Gelince ayrılma zamanı
Birbirimizi gözlerimizde bırakıp
Kavuşturmasa da karşılaştıran
Yeni şehirlere yürürüz

Yürürüm ayrılıklara yalnızlığımla
Yürürüm dudağımda yanağının tadı
Ve yüzün gözlerime çakılı

Naim Kandemir şu sıralar eşi Sema hanımla birlikte Çanakkale'de yaşıyor. Bir süre önce bir forumda Naim beyle ilgili olarak aşağıda verilen değerlendirmeye rastladım. Foruma bu değerlendirmeyi yazan arkadaşın adını bilmiyorum. Çünkü gerçek adı yerine nick kullanmıştı.

Kavram Karmaşa’nın Şubat 2001 Sayısında bir şiirin yanına çek işareti atmışım. Bu işarete “üstünde durulmaya değer şiir” anlamı yüklediğimi anımsıyorum. Şiirin altında Ali Rıza KARS imzası var. Derginin bir sonraki sayısında bahsettiğim şiirin Ali Rıza KARS’a ait olmadığı, yanlışlıkla-dizgi hatası sonucu şiirin altına onun isminin yazıldığı, sahibinin bilinmediği belirtilerek okurdan özür dilenmiş. Müthiş etkilemiş bu şiir beni. Ne yapıp edip şiirin kime ait olduğunu öğrenmem konusunda içimde müthiş bir bir istek büyütmüşüm!... Çalmadık kapı bırakmıyorum bu uğurda. Evet, hani derler ya; “arayan Mevla’sını da bulur, belasını da”, hayır, bulduğum ne Mevla, ne de bela. Şiirin kime ait olduğu: Naim KANDEMİR. Araştırmalarım sonunda onun emekli bir memleket emekçisi olduğunu ve Çanakkale’de yaşadığını öğreniyorum. Sonra, şiirlerini hep takip etmek istediğim şairler olarak ajandama kaydediyorum adını. Fakat ne çare. Uzun yıllardır birkaç defa imzasına rastlıyorum dergilerde. Bu kadar. Düşünüyorum şimdi, neler oldu bu alemde onu şiire küstüren. Ey şair, bize yine sızdır günlerden şiirlerini. İşte o şiir:

GÜNLERDEN SIZAN (*)


Sussam çevremde akbabalar dansı
Konuşsam ses boğan barikatları köhnemiş sarayların
Dönemeyeceğim kadar benden uzak avungan çocuk yıllarım
Yanıtlanmayan sorularım hâlâ yanıtsız
Ömürlerden taşar gençliğimde zaptedilemeyen hüznüm
yine aynı hüzün
Ağlarsam yağmurda ağlarım kimse anlamamalı


Günlerin vahşetinde ezilirken güller içimde
Kanırtan bir dildi ki ağzımdaki öncelikle çuvaldız
Bir melodiyken kulaklara şafaktaki boynun çıtırtısı
Dağıtamaz çenesuyu ustaları içime çöken avlu sessizliğini


Kılavuzdu ağdaya muhtaç yüreklere yağı bitmiş kandiller
Yürüsem her yön uçurum dönsem her yanım inkârdı
Ve birkaç kopuk yılda yaşadım hayatın tüm yaşlarını


Ey bana kuyular kazan dizginlenemez sözcüklerim
Savrulan beş çaylarına kırık aynalar şenlensin
Ey şair!
Savur kendini sözcüklerine yaraların neşterlensin.

Naim KANDEMİR
(*) Kavram Karmaşa / Şubat 2001 / Sayı:17

Bu şiirin yanlışlıkla başka bir imza ile yayınlandığı günlerde Naim beyle sık görüşüyordum. Sonra Naim Bey bu şiirini ve son yıllarda yazıklarını Camın Buğusuna Yazılanlar adlı kitapta topladı. Günlerden Sızan ve aşağıda verilen Bir Gün Çıkıp Geleceğim şiirini sevdiyseniz Naim Kandemir'in şiirlerini bulmayı deneyin. "Camın Buğusuna Yazılanlar" kitabını Ankara'da bazı kitapçılarda bulabilirsiniz.

BİR GÜN ÇIKIP GELECEĞİM

Bir gün çıkıp geleceğim

Yağmurlar altında şemsiyesiz
Nemden çürümüşse de ciğerlerim
Damlalar gözlerimde buharlaşır.

Kapı çalınışları da unutulur
Aykırı konuklardan, uzak yaşayışlardan
Biraz çekinik
Eskisi gibi vururum kapını
Birden karşımdasındır
Gözlerin bildiğim gözlerin değilse
Bakma bakamam
Anlarım yanlış kapıdır çaldığım

Bir gün çıkıp geleceğim
Görünce pencerende 'yeşil panjurları'
Yüreğim daha bir bende
Çekip gideceğim.